Ojciec Święty Franciszek zachęca nas w tym Roku Modlitwy do głębokiej medytacji naszej codziennej modlitwy „Ojcze nasz”. Na prośbę uczniów Jezus odmówił właśnie tę piękną modlitwę, zwaną też Modlitwą Pańską. Jak mówi nam Katechizm Kościoła Katolickiego streszcza ona całą Ewangelię. Jej słowa, przez wieki, rozbrzmiewają na całym świecie, zanosząc „najważniejsze prośby w najodpowiedniejszym porządku” (św. Tomasz z Akwinu). Zwracamy się w niej do Boga, nazywając Go Ojcem. Czyż może być coś wspanialszego niż mieć Boga za Ojca?

Dzisiaj, 18 kwietnia, nasza siostra Magda odnowiła na rok swoje śluby i jeśli Bóg pozwoli złoży w przyszłym roku śluby wieczyste. Dokonało się to podczas Jutrzni, a potem wspólnie świętowałyśmy w refektarzu, dziękując za dar powołania naszej siostry i jej dotychczasową słuzbę we wspólnocie. Niech Duch Święty nadal ją prowadzi  ku wieczystym zaślubinom, niech Maryja wyprasza potrzebne łaski, a błogosławiona Maria Celeste raduje się wraz z nią z wielkich rzeczy, które stają jej udziałem. Magnificat! Zobacz.

Z racji koncertu w Bielsku - Białej odwiedził nas pan Bartosz Izbicki, muzykolog, organista  z kościołą w  Brochowie, z której pochodzi nasza s. Anna. Był u nas z żoną Małgorzatą i synkiem Rafałkiem oraz ze  swoją grupą, Zespołem Muzyki Dawnej Jerycho. W zredukowanym składzie zaśpiewali i zagrali także w naszej Kaplicy naprawdę wspaniały koncert. Byłyśmy zachwycone tym spontanicznym występem z udziałem ciekawych instrumentów. Zespół Jerycho wykonuje dawne śpiewy polskie i łacińskie z elementami improwizacji polifonicznej.

Bł. Maria Celeste - Wokół wezwań modlitwy "Ojcze nasz"

Mt 6, 9 - Ojcze nasz, który jesteś w niebie.

Zechciej, duszo moja, rozważyć dzisiaj te przepełnione miłością Boże słowa, którymi twój Bóg poucza cię, jak kochać i jak się modlić. Zechciej się w nie zagłębić w pokoju serca, miłując twego Ojca i w Niego się wpatrując. On jest w niebie, ale raduje się, że jest twoim Ojcem oraz że ty takim właśnie imieniem do Niego się zwracasz, choć jesteś tylko człowiekiem tej ziemi.

W Tygodniu Miłosierdzia postawmy sobie pytanie: Jak żyć, aby nasza  pamięć była miłosierna?

Pamięć miłosierna to taka, która mimo wszystko obdarza drugiego zaufaniem, przede wszystkim ze względu na jego godność dziecka Bożego. Ta własnie godność zasługuje na zaufanie. Jeśli nasza pamięć jest miłosierna to nigdy nie możemy nikomu odmówić naszego zaufania, pozbawić go naszej ufności. Pamietajmy, że niekiedy zaufanie, którym obdarzamy drugiego człowieka wyzwala w nim nowe energie. Zachowania innych mogą mieć wpływ na to w jaki sposób obdarzać zaufaniem, a nie czy darzyć zaufaniem.

Alleluja! Jezus żyje! Zmartwychwstał! Zwyciężył! Jest pośród nas nas!

Nasze życzenia.

Po raz pierwszy Papież Franciszek napisał rozważania Drogi Krzyżowej, której będzie przewodniczył wieczorem w Wielki Piątek w rzymskim Koloseum. Rozważania te wpisują się w kontekst ogłoszonego przez Papieża Roku Modlitwy.

Wprowadzenie

Panie Jezu, patrzymy na Twój krzyż i rozumiemy, że oddałeś za nas wszystko. Poświęcamy Tobie ten czas. Chcemy go spędzić blisko Ciebie, który modliłeś się od Getsemani do Kalwarii. W Roku Modlitwy dołączamy do Ciebie na Twojej drodze modlitwy.

Z Ewangelii według św. Marka (14, 32-37)

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego Maria, żona Kleofasa i Maria Magdalena (J 19, 25).

            O Synu Miłości Boga Ojca! Ty jesteś Jego jedyną chwałą, umiłowaniem i upodobaniem. Słowo, Miłości moja, również dla mojego serca jesteś jedyną miłością i umiłowaniem. Serce moje nie może żyć bez wpatrywania się w Ciebie, ponieważ w Tobie jest moje życie, oddech i każde poruszenie. Jeżeli moja dusza, grzeszna i nędzna tak czuje, jak bardzo musiała to odczuć pod krzyżem twoja najczystsza Matka Maryja. Całkowicie, duchowo ukrzyżowana, stała ona nieporuszona przed twoim obliczem, pełnym blasku i godnym współczucia. O szczęśliwi rozmiłowani w sobie!

W Wielki Czwartek Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony procesjonalnie do Ołtarza Adoracji zwanego Ciemnicą. Trwajmy przy Jezusie aż do obrzędów Wielkiego Piątku. Uwielbiajmy Go za miłość, którą do końca nas umiłował.

Miejsce przechowywania Najświętszego Sakramentu od końca liturgii wieczerzy Pańskiej do początku liturgii męki Pańskiej, w Polsce powszechnie nazywane „ciemnicą”, to tak zwany „ołtarz wystawienia”, miejsce adoracji i dziękczynienia Bogu za dar ustanowienia Eucharystii. Przeniesienie Najświętszego Sakramentu na osobny ołtarz było traktowane jako symbol drogi Jezusa i Jego uczniów do ogrodu Oliwnego, zaś czuwanie przy Najświętszym Sakramencie: bądź jako trwanie przy modlącym się w Ogrójcu Chrystusie, bądź – najczęściej – jako towarzyszenie opuszczonemu Jezusowi w więzieniu. Stąd wzięła się popularna, używana przez wielu do dziś, polska nazwa ołtarza wystawienia: „ciemnica” czyli w języku staropolskim „ciemne więzienie”.