Z racji zbliżającego się Jubileuszu Trzechsetlecia Objawienia naszej Reguły z ciekawością zajrzałam do listów bł. Marii Celeste Crostarosa do św. Alfonsa Liguori, których połączyło wspólna troska o powstanie nowego Instytutu zakonnego, zatwierdzonego nieco później w Kościele jako Zakon Redemptorystek i Zgromadzenie Redemptorystów. W kwietniu 1732 roku takie oto słowa znalazły się w jednym z listów:

            Trwa Wielki Tydzień  mojej Miłości, Jezusa, tydzień, w którym Boski Oblubieniec obficie wylał najczystszy i drogocenny balsam, swoją najświętszą Krew, aby uzdrowić swe stworzenia z wszelkiej choroby.

Leczy ona nie tylko rany spowodowane grzechem, ale jest to jakby uzdrawiająca „kąpiel”, oczyszczająca z najmniejszych nawet plam naszych niedoskonałości, a dla wybranych oblubienic jest jak świeże powietrze, jak skarb i ogromna łaska.

            W tej kąpieli wszelkiego dobra życzę Ci szczęśliwej Świętej Wielkanocy w Sercu umiłowanego Jezusa ...).

 Ja proszę Go za Ciebie, a Ty módl się za mnie. W te dni usiądźmy w cieniu mojego Jezusa, gdyż wiele możemy tam zobaczyć. Przecież całe wieki nie wystarczą, aby przeniknąć tę cudowną głębię, a co dopiero czas naszego ziemskiego życia! Jakże piękny jest Jezus!

Dla obojga, tak dla św. Alfonsa, jak i dla bł. Marii Celeste, Jezus był piękny, a Wielkanoc wydarzeniem pełnym szczęścia.

Bliska, wręcz  przyjacielska  relacja między s. Marią  Celeste a   ks. Alfonsem Liguori zaczęła się  prawie od razu, gdy się poznali. Kilka lat po Objawieniu Reguły Alfons przybył do Scala, aby wygłosić rekolekcje dla sióstr. Znany był w Neapolu jako święty kapłan,  dlatego ówczesny kierownik duchowy wspólnoty sióstr o. Falkoja poprosił go  o rozeznanie w sprawie nowej Reguły, która nie została jeszcze wprowadzona w życie. Ks. Alfons Liguori odegrał znaczną rolę w tworzeniu nowego Zakonu i w jego rozwoju. Wysłuchał wtedy wszystkich sióstr ze scalańskiej wspólnoty i uznał, że nowa Reguła jest Bożym dziełem.