Komentarz

Bł. Maria Celeste stawia kontemplację w centrum życia wspólnoty, która powinna nieustannie wpatrywać się w Jezusa, aby pozwolić Mu się przeniknąć i przemienić w Niego samego mocą Ducha Świętego, stając się w ten sposób przejrzystym znakiem dla braci, na chwałę Ojca. „Nieustanna kontemplacja misterium Chrystusa – to miłosne czuwanie, wpatrywanie się lub wypatrywanie Miłości wszędzie - rozwinie w nas ową postawę uśmiechniętej i promieniującej radości, szczerej prostoty i prawdziwej miłości, które charakteryzują naszą wspólnotę” (nr 10).

Nie ma innej drogi dla nas, jak wypełnianie tego zadania – trwanie przed Panem, by móc dzielić się z innymi owocami naszej kontemplacji.

 Nasze Konstytucje przypominają nam o tym, że nasza  kontemplacja jest dziełem misyjnym (K.0147).

Przypominajmy światu o wartości życia wewnętrznego, o wypływaniu na głębię, o oddychaniu modlitwą, aby w każdej chwili być pamiątką Jezusa.

Przed Najświętszym Sakramentem

Nieustannie wpatruj się we Mnie spojrzeniem czystej wiary, w każdym czasie. Wtedy upodobam sobie w twoim spojrzeniu, a ty zobaczysz Mnie dzięki czystemu poznaniu prawdy, nie lękając się, że możesz ulec złudzeniu. I niech będzie to wejrzenie obojga twoich oczu, to znaczy wejrzenie skoncentrowane, niewzruszone, nie zatrzymujące się na rzeczach stworzonych, przejściowych i ziemskich, a tym bardziej nie poddające się jakiemukolwiek poruszeniu, które czujesz w sobie samej, szczególnie temu pochodzącemu z niższych sfer twojej natury. Miej oczy utkwione w twym odwiecznym najwyższym Dobru i żyw się miłością czystą, wpatrując się we Mnie i kochając Mnie w mojej wiecznej chwale, jak czynią to święci w niebie. Wtedy będziesz zjednoczona duchem z twoim wiecznym Początkiem i nie będziesz się już lękać, że ulegasz jakiemuś złudzeniu. Twoje człowieczeństwo niech zostanie ukrzyżowane na krzyżu Słowa-Człowieka, twojego Boga, trwaj zawsze na krzyżu i równocześnie zawsze w radości mojego Boskiego Ducha. Te dwie rzeczywistości muszą być zawsze złączone: jedna, czyli życie człowieczeństwa - ze śmiercią na krzyżu, druga, duchowa - zawsze wpatrzona w moją Boskość w czystości wiary, w której obdarzam cię boskim pocałunkiem czystej miłości, i w której posiądziesz Mnie w wiecznej radości, w odpoczynku jakiego nic co niskie, nie zdoła ci odebrać.